رابطه بین دینداری با رضایت از زندگی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

این پژوهش به بررسی رابطۀ بین نگرش مذهبی و رضایت از زندگی می‌پردازد. برای انجام این پژوهش 400 دانشجو از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت تصادفیِ خوشه‌ایِ چندمرحله‌ای انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامۀ معبد و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد. تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده نشان داد که رضایت از زندگی با هر سه بُعد نگرش دینی (انجام واجبات، انجام مستحبات و دخالت دادن دین در انتخاب‌ها و تصمیم‌ها) همبستگی مثبت معناداری دارد. تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که ابعاد نگرش مذهبی به صورت معناداری توان پیش‌بینی تغییرات رضایت زندگی را دارند. بررسی بیشتر داده‌ها نشان داد که از میان سه بُعد نگرش مذهبی، دو بُعد انجام واجبات و دخالت دادن دین در تصمیم‌گیری‌ها و انتخاب‌ها، با اطمینان 99 درصد، می‌توانند تغییرات رضایت از زندگی را پیش‌بینی کنند. نتایج این مطالعه بازگوکننده این مطلب است که علاوه بر انجام واجبات، که بیشتر بُعد فردی دین اسلام است، دخالت دادن دین در تصمیم‌ها و انتخاب‌ها که بیشتر بُعدی اجتماعی است، رضایت از زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.